Projekt kamienicy

W projektowaniu architektury i wnętrz kierujemy się wiedzą oraz wieloletnim doświadczeniem. Nie zapominamy w tym o odrobinie kreatywności i indywidualnych potrzebach naszych Inwestorów. Uwielbiamy podróżować i stąd czerpiemy również inspiracje. Nasze projekty bazujące na istniejących budynkach powstają z miłości i szacunku do architektury z przeszłością. Nowe obiekty natomiast lubimy jak są wyzwaniem. I tym też chcemy zarazić naszych partnerów i inwestorów.

Toruń, ul. Szewska 1-3

Przed przystąpieniem do prac projektowych kamienica nie rzucała się w oczy. Była szara, mocno przebudowana w XIX/XX wieku, nadbudowana w części, z rozkutymi otworami w parterze i piętrze. Sprawiała wrażenie ruiny. Stan techniczny zły.
Nieliczne ślady spod opadającego tynku dawały nadzieję na znalezienie śladów pierwotnej fasady. Kamienica datowana była na okres późnego renesansu na zrębach gotyckich.
Pogłębione o liczne odkrywki prace badawcze prowadzone przez zabytkoznawcę i autora projektu pozwoliły na bardzo dokładne rozczytanie pozostałości i odtworzenie z absolutną dokładnością pierwotnych otworów okiennych i drzwiowych oraz gabarytu obiektu.
Konstrukcję ścian wzmocniono ukrytą żelbetową ramą spinającą poprzecznie podłużne mury fasad. Stolarkę okienną zaprojektowano jako czterodzielną z charakterystycznym krzyżem podziału. Konstrukcje samych skrzydeł – wg współczesnych norm oszklenia.
Szczęśliwie odnaleziono fragment pierwotnego tynku zachowany pod późniejszymi warstwami. Była to cienka wapienna przecierka pomalowana dość swobodnie na mur ceglany ze spoinami. Rekonstrukcja takiego pokrycia pozwoliła na ujednolicenie widoku kamienicy z nawiązaniem do jej pierwotnego wyglądu.
Obecna funkcja – to biura własne Inwestora na piętrach, w parterze znajdują się usługi .

Toruń, ul. Mostowa 2-4

Są to dwa obiekty. Narożny spichrz nowożytny i mieszczańska kamienica gotycka przy pryncypialnej ulicy Starego Miasta.
Spichrz zawsze był magazynem o potężnych belkach nośnych i niskich wysokościach jednorodnych pomieszczeń. Zwieńczony więźbą storczykową i zachowanymi częściowo kręconymi ,drewnianymi schodami. W XIX w przebudowano parter i jedno piętro na wozownię i stajnię dla koni.
Kamienica mieszczańska kryła prawdziwe tajemnice. Badania architektoniczne przy współdziałaniu ekip budowlanych inwestora odsłoniły gotyckie ściany obwodowe, resztki kominków, miejsce potężnego okapu kuchennego w wysokiej sieni. W dawnej izbie tylnej spod desek podsufitki odsłonił się strop z polichromowanymi belkami.
Odnaleziono też dobrze zachowane hipocaustum w poziomie piwnic. Nie zachowała się elewacja frontowa całkowicie przebudowana w XIXw od poziomu piwnicy. Wtedy też stropy umieszczono na nowych poziomach.
Przewidziano dla tych dwóch obiektów funkcję hotelarską. Mijające się poziomy stropów powiązano od strony podwórza przeszkloną klatką schodową z windą obustronną.

Toruń, ul. Mostowa 1

Renesansowy spichrz jest jedynym z największych w Polce. Konstrukcje drewniane zostały przebudowane na pocz. XVIII w.
Ten bardzo znany dzisiaj hotel z restauracją epatuje przede wszystkim historią. Drogą żmudnych czasem zabiegów konserwatorskich zachowano naturalne drewno konstrukcji. Wyeksponowano XIX w. urządzenie dźwigowe w przyległej baszcie. Otwarto widokowy taras na Wisłę na poziomie murów obronnych.
Cień międzymurza to patio dla amatorów kuchni polskiej. Ewakuacyjna przeszklona klatka z windą panoramiczną dyskretnie schowana w załomie skrzydeł od strony podwórza. Tam znajduje się recepcja.
Dwie pierwsze kondygnacje to restauracja z gabinetami na piętrze i salą konferencyjną.
Na piętrze obszerne pokoje hotelowe. Na najwyższym więźba dachowa jest sypialną-antresolą dla pokoju dziennego powiązana wewnętrznym pasem drewnianych stopni.

Toruń, ul. Małe Garbary 4/6

Kamienica pod nr 4 po przebudowach XIX wiecznych, ale z pięknymi wnękami gotyckimi przez wszystkie kondygnacje, trójdzielna, z zarysowany portal.
Natomiast kamienica pod nr 2 zastana bezbarwna, szara. Jedyne fragmenty świetności gotyckiej na ścianach bocznych, w większości poskuwane w celu poszerzenia pomieszczeń. Piwnica od strony frontowej sklepiona.
Obydwie kamienice miały stanowić biura i laboratoria firmy konserwatorskiej. Wykorzystano co najlepsze. W kamienicy gotyckiej zrekonstruowano elewację z oknami czterodzielnymi i oryginalnym portalem. Tamże świetny gabinet dyrekcji.
Ewakuacyjna klatka schodowa wiąże dwa budynki. Ten drugi, będący w złym stanie technicznym wykorzystując gotyckie zręby postawiono od nowa ze wspołczesną kompozycją elewacji. Powstała nowa wartość z parterem usługowym i pracowniami firmowymi na wyższych piętrach. Maleńkie podwórko zadaszone szkłem, w zacienionym miejscu przeznaczono na rekreację.

Toruń, ul. Rabiańska 23

Spichrz pobudowany na zrębach gotyckich w okresie nowożytnym. Z zachowanymi charakterystycznymi obramieniami okien stanowi stały punkt odwiedzin wycieczek.
Wykonaliśmy inwentaryzację i pierwsze koncepcje adaptacji. Ważnym punktem było usunięcie wtórnych przebudowań i wykorzystanie drewnianej konstrukcji.
Zapał prywatnego inwestora ostygł. Umowa z miastem wymusiła zajęcie się przynajmniej elewacją i dachem. Na podstawie badan architektonicznych uporządkowano przede wszystkim przekucia w poziomie parteru i częściowo na piętrze w części zachodniej.

„Jako architekt tworzysz w teraźniejszości, mając świadomość przeszłości i w perspektywie przyszłości, która jest właściwie nieznana.”
Norman Foster

Toruń, Pałac Eskenów

Pałacem, chyba z racji kubatury nazywano obszerną, gotycką kamienicę mieszczańską, która została w XIX w gruntownie przebudowana i rozbudowana na całej narożnej działce pomiędzy Łazienną i Ciasną. Czerwony Spichrz to nowa nazwa magazynu z racji czerwonej, licowej cegły.
Budynek przeznaczono w pierwszej połowie lat 80-tych XXw na nowe sale wystawowe Oddziału Muzeum Okręgowego. Pierwsze koncepcje na podstawie ogólnych badań architektonicznych rysował architekt Piotr Dąbrowski. Z racji jego pracy na misji w Egipcie temat trafił na mój rajzbret. Moje sondaże badawcze potwierdziły przypuszczenia, że XIX wieczne przebudowy tylko zakryły wspaniały gotyk narożnej kamienicy.
Pokazały się ślady głębokich nisz okiennych z fragmentami kamiennych ram okiennych o skali odpowiadającej Ratuszowi ! Na północnej ścianie ślady po ceglanej sklepionej galerii, a także szczegółowy rysunek okapu kuchennego o znacznych rozmiarach. Nisze z lavabo. Fragmenty przesklepionych przejść do izb tylnych oraz polichromowany drewniany strop. W rezultacie wznowiono badania architektoniczne już w szerszym zakresie. Projekt został dostosowany do odkryć, jednak po moderacji przez urząd konserwatorski, nie w pełni wg zamierzeń autora.
Obiekt dzisiaj od zewnątrz pozostał XIX wieczny, ze wspaniałym renesansowy portalem a w eksponowanej Wysokiej Sieni uczytelniono gotyckie odkrywki ,ale nie w pełnym wymiarze. Wskazuje to na to, że w każdym obiekcie zabytkowym warto wykonać pogłębione badania architektoniczne in situ, a nie tylko oprzeć się na archiwaliach. Decyzje projektowe będą miały wtedy pełne uzasadnienie.